Tijdens de kunstennacht, in Hasselt, schakelde het modemuseum mij in als workshop begeleider. In 45 minuten mochten drie groepen kort experimenteren met modeltekenen. Deze tips gaf ik ze mee. Om goed te leren tekenen, moet je veel kilometers maken. Dan kunnen die kilometers maar net zo goed plezant zijn.

Leuk dat je erbij was,

Dag tekenaar,

Fijn dat je uit erbij was. Dankjewel om een avondje te komen proeven van modeltekenen.

Ben je nieuwsgierig naar meer?

Hier alvast een paar tips :

Teken op een plankje en hou je plankje recht voor je.
Durf te experimenteren met harder en zachter te duwen op je potlood, zo creëer je een range van donker naar licht. Tijdens de sessie noemde ik dat fluisteren en schreeuwen met een potlood
Teken eens met je niet dominante hand
Teken zonder naar je blad te kijken
Teken eens in 1 lijn, zonder je potlood op te heffen.
Gebruik een vettig potlood 4B-6B-9B ( 9B is mijn favoriete potlood)
Experimenteer met vetkrijt en woodies, smeer eens met je vingers, mix kleuren, voeg wat water toe. Kijk met een nieuwsgierige aandacht naar wat er op het blad wilt ontstaat.

Zin in meer?

Professioneel Model @TrixieDivine kan je op instagram vinden. Ze deelt op haar instagrampagina wanneer ze aan online modelteken sessies meedoet.

De volgende boeken had ik als inspiratie mee:

The natural way to draw, Kimon Nicolaides.
Drawing from the right side of the brain, Betty Edwards
Sketching people: An Urban Sketcher’s manual to drawing figures and faces, Lynne Chapman

Musea vinden het vaak prima dat je er tekent. Wil je graag oefenen? Neem een schetsboekje en wat potloden mee naar een museum. Kijk eens met je handen, ipv met je ogen. Een nieuwe wereld zal voor je open gaan.

Tot slot een ode van John Rushkin aan het waarnemend tekenen:

‘Let two persons go out for a walk; the one a good sketcher, the other having no taste of the kind. Let them go down a green lane. There will be a great difference in the scene as perceived by the two individuals. The one will see a lane and trees; he will perceive the trees to be green, though he will think nothing about it; he will see that the sun shines, and that it has a cheerful effect; and that’s all! But what will the sketcher see? His eye is accustomed to search into the cause of beauty, and penetrate the minutest parts of loveliness. He looks up, and observes how the showery and subdivided sunshine comes sprinkled down among the gleaming leaves overhead, till the air is filled with the emerald light. He will see here and there a bough emerging from the veil of leaves, he will see the jewel brightness of the emerald moss and the variegated and fantastic lichens, white and blue, purple and red, all mellowed and mingled into a single garment of beauty. Then come the cavernous trunks and the twisted roots that grasp with their snake-like coils at the steep bank, whose turfy slope is inlaid with flowers of a thousand dyes. Is not this worth seeing? Yet if you are not a sketcher you will pass along the green lane, and when you come home again, have nothing to say or to think about it, but that you went down such and such a lane.’

Een pleidooi om te kijken met je handen. A good sketcher, is in mijn ogen iemand met een potlood en een schetsboek in hun handen. Tekenen is een werkwoord, dat beoefen je. Zonder waardeoordeel, niet resultaatgericht tekenen. Dat is schetsen.

Een Amerikaanse urbansketcher vroeg me, in volle corona pandemie, wat een schetsboek voor mij betekend. Hij wilde dit delen met zijn studenten. In maximaal 5 minuten vertelde ik wat over mijn schetsboeken.